نویسنده: محمد کریمی (تحلیلگر ورزشی)
سال ۱۹۷۷، درست دو روز قبل از مسابقه با لیدزیونایتد، روی کین در هتل محل اقامت منچستریونایتد مقدار زیادی الکل مصرف کرده بود. آثار این اتفاق بر سر الفی هالند ویران شد. روی کین که از یارگیری الفی هالند خسته شده بود قصد داشت با زدن یک پشت‌پا، از او زهرچشم بگیرد اما رباط صلیبی خودش پاره شد.
۴ سال بعد، الفی هالند به منچستر سیتی پیوست. در ۲۱ آپریل سال ۲۰۰۱، صبر روی کین برای انتقام به پایان رسیده بود. در حالی که فقط ۴ دقیقه از آغاز دربی منچستر گذشته بود، کین با تکلی وحشتناک و فوق‌العاده خشن روی زانوی راست هالند، لحظه‌ای زشت را در ورزشگاه رقم زد. در حالی که هالند روی زمین از درد به خودش می‌پیچید، روی کین زمین بازی را ترک می‌کرد، پیش از آنکه داور کارت قرمز را به او نشان بدهد.
روی کین پس از این تکل، به ۵ جلسه محرومیت و پرداخت ۱۵۵ هزار پوند جریمه محکوم شد. نکتۀ جالب این است که ۱۵۰ هزار پوند از این جریمه به‌خاطر این بود که کین در کتاب زندگی‌نامه‌اش فاش کرده بود که هدف این کار، انتقام‌جویانه بوده است و چون تشخیص داده شد که کین با گزارش این کار به‌دنبال فروش بیشتر است، چنین جریمۀ سنگینی برای او لحاظ کردند.
کین در کتابش با نام "نیمۀ دوم" بیان کرد که هرگز قصد نداشته است هالند را با این شدت مصدوم کند. هرچند که الفی هالند معتقد است که روی کین باعث پایان کارش در فوتبال نیست اما عملا دوران حرفه‌ای هالند پس از آن تکل به پایان رسید و او در سال ۲۰۰۳ تصمیم به بازنشستگی گرفت.
الفی در مصاحبه‌ای جالب عنوان کرده بود: "آنچه که باعث نگرانی من شده، این موضوع است که روی کین در کتابش گفته بود که با این تکل خشن، به‌دنبال انتقام‌جویی بوده است و من فکر نمی‌کنم انتقام‌جویی جایی در فوتبال داشته باشد".
پس از پیوستن پسر الفی یعنی ارلینگ هالند به منچستر سیتی، یاد و خاطرۀ الفی در بین فوتبال‌دوستان زنده شده است. البته دیگر هیچ‌کس دلش نمی‌خواهد از این دست ماجراها در فوتبال تکرار شود.
