در این مطلب از فوتبال‌باز به بررسی مسیر نقل‌وانتقالاتی دوران فوتبال یحیی گل محمدی، یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال ایران خواهیم پرداخت. با همراه ما باشید:
مسیر نقل‌وانتقالات دوران فوتبال یحیی گل محمدی:
|
نام تیم |
مدت حضور |
|
تراکتور |
از تیر 1368 تا فروردین 1370 |
|
پورا |
از فروردین 1370 تا اردیبهشت 1372 |
|
بانک تجارت |
از اردیبهشت 1372 تا بهمن 1373 |
|
پرسپولیس |
از بهمن 1373 تا مرداد 1378 |
|
فولاد خوزستان |
از مرداد 1378 تا تیر 1381 |
|
پرسپولیس |
از تیر 1381 تا تیر 1384 |
|
صبای قم |
از تیر 1384 تا تیر 1388 |
گام‌های نخست مدافعی آینده‌دار:
یحیی گل محمدی در بیست و هشتمین روز از اسفندماه سال ۱۳۴۹ هجری شمسی در روستای مین آباد واقع در استان اردبیل متولد شد. نخستین تجربه‌های او در عرصه فوتبال حرفه‌ای سال ۱۳۶۸ و در شهر تبریز رقم خورد، جایی که او به مدت دو فصل پیراهن تیم پرطرفدار تراکتورسازی را بر تن کرد اما تنها پنج بار برای این تیم به میدان رفت. پس از این تجربه ناموفق، استعداد ناب گل محمدی توسط احمد خداداد کشف شد و او در سال ۱۳۷۰ به باشگاه پورا تهران پیوست.
دوران حضور یحیی گل محمدی در پورا از فروردین سال ۱۳۷۰ تا اردیبهشت سال ۱۳۷۲ هجری شمسی به طول انجامید و او طی این مدت، ۹۴ بار برای این باشگاه به میدان رفت و ۸ گل نیز برای این تیم به ثمر رساند. این دوران، سنگ بنای محکمی برای ورود گل محمدی به سطح اول فوتبال ایران به شمار می‌آمد چراکه پورا تهران طی سال‌های ابتدایی دهه هفتاد شمسی، سکوی پرتابی برای بسیاری از استعدادهای فوتبال ایران همچون: جواد منافی، وحید قلیچ، مرتضی فنونی زاده و... بود و یحیی نیز این قاعده مستثنی نبود.
ورود به دنیای شهرت همراه با بانک تجارت:
گل محمدی در اردیبهشت سال ۱۳۷۲، پورا را به مقصد بانک تجارت ترک کرد و طی حضور حدود دوساله‌اش در این تیم، تجربیات ارزشمندی را کسب کرد. او در بانک تجارت نیز در پست مدافع میانی به بازی ادامه داد و با چهره‌های آشنایی همچون: علی دایی و افشین پیروانی هم‌تیمی شد که بعدها در فوتبال ایران به افتخارات متعددی دست یافتند. همچنین رضا ترابیان که بعدها در پرسپولیس و تیم ملی نیز هم‌بازی گل محمدی بود، طی این دوره در بانک تجارت حضور داشت. موضوعی که نشان می‌دهد باشگاه بانک تجارت در آن سال‌ها، بستری برای گردهمایی استعدادهای جوان و آینده‌دار فوتبال ایران بوده است.
یحیی گل‌محمدی و جمشید امیرخانلو در پیراهن بانک تجارت
عملکرد درخشان گل محمدی در خط دفاعی تیم‌های پورا و بانک تجارت و همچنین توانایی فوق‌العاده او در امر گلزنی به‌عنوان مدافع، توجه باشگاه‌های بزرگ فوتبال ایران را به این ستاره نوظهور جلب کرد. درخشش او در ترکیب بانک تجارت، زمینه‌ساز انتقال او به باشگاه پرسپولیس در زمستان سال ۱۳۷۳ شد، انتقالی که نقطه عطفی در دوران حرفه‌ای فوتبال او به شمار می‌رفت.
سال‌های طلایی پرسپولیس:
یحیی گل محمدی بیشتر دوران فوتبالش را در باشگاه پرسپولیس سپری کرد و همراه با این تیم به افتخارات بزرگی دست‌یافت. او طی دو مقطع زمانی، پیراهن قرمزپوشان پایتخت را بر تن کرد که دوره نخست آن از زمستان سال ۱۳۷۳ تا تابستان سال ۱۳۷۸ به طول انجامید. در این دوره، گل محمدی به‌عنوان مدافع مرکزی مستحکم و مطمئن، نقش پررنگی در قهرمانی‌های سال‌های ۱۳۷۴ و ۱۳۷۵ پرسپولیس در لیگ فوتبال ایران ایفا کرد. او در سال ۱۳۷۷ نیز با پرسپولیس عنوان قهرمانی جام حذفی را نیز کسب کرد. گل محمدی طی دوره نخست حضورش در پرسپولیس، ۱۰۳ بار پیراهن این تیم را پوشید و ۷ گل نیز به ثمر رساند.
انتقال به فولاد و دوره دوم حضور در پرسپولیس:
پس از دوره نخست درخشان در پرسپولیس، یحیی گل محمدی در سال ۱۳۷۸ راهی فولاد شد. او سه فصل برای این تیم به میدان رفت و طی ۴۱ مسابقه، ۶ بار موفق به گلزنی شد. درخشش او در تیم جوان آن روزهای فولاد، باعث شد تا نظر مرحوم میروسلاو بلاژویچ سرمربی وقت تیم ملی به او جلب شود و بار دیگر به جمع ملی‌پوشان راه یابد. سرانجام او در تابستان سال ۱۳۸۱، بار دیگر به باشگاه محبوبش یعنی پرسپولیس بازگشت.
یحیی گل‌محمدی و افشین پیروانی؛ مدافعان مستحکم دهه 70 پرسپولیس
قهرمانی با صبا و خداحافظی در اوج:
مقطع دوم حضور یحیی گل محمدی در پرسپولیس از تابستان سال ۱۳۸۱ آغاز شد و در تابستان سال ۱۳۸۴ به پایان رسید. او طی این مدت، ۶۳ بار دیگر پیراهن قرمزها را بر تن کرد و ۲ گل نیز به ثمر رساند اما در این دوره همراه با پرسپولیس موفق به کسب هیچ جامی نشد. یحیی در تابستان سال ۱۳۸۴، راهی تیم تازه‌تأسیس صبای قم شد. بسیاری از کارشناسان در آن روزها نسبت به موفقیت صبای قم تردید داشتند اما این باشگاه نوظهور با حضور بازیکنانی همچون: علی دایی، یحیی گل محمدی و سعید دقیقی در همان سال فاتح سوپرجام ایران شد. گل محمدی تا تیرماه سال 1388 در صبای قم حضور داشت و درنهایت با پیراهن همین باشگاه، کفش‌های فوتبالش را آویخت و به دوران حرفه‌ای پرافتخارش پایان داد.
حضور پرقدرت در عرصه ملی:
توانایی‌های یحیی گل محمدی تنها به سطح باشگاهی محدود نشد و او سال‌ها به‌عنوان یکی از مهره‌های اصلی تیم ملی ایران نیز خدمت کرد. او در مجموع ۷۴ بازی برای تیم ملی ایران انجام داد و ۵ گل به ثمر رساند و پیش از آن در سال ۱۳۷۱ نیز ۹ بار برای تیم ملی امید ایران به میدان رفت و یک گل زد. یکی از مهم‌ترین دستاوردهای ملی او، کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان به همراه تیم ملی امید ایران تحت هدایت برانکو ایوانکوویچ بود.
گل محمدی همچنین در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲، گل ارزشمندی را در دیدار مقابل جمهوری ایرلند به ثمر رساند که شیرینی آن با ناکامی ایران در صعود به جام جهانی، تلخ شد. شاید به‌یادماندنی‌ترین گل ملی یحیی، گلی باشد که در دیدار نخست جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان مقابل مکزیک به ثمر رساند و بازی را به‌تساوی کشاند؛ اگرچه ایران در نهایت آن بازی را با نتیجه ۳-۱ واگذار کرد اما این گل به‌عنوان لحظه‌ای غرورآفرین در تاریخ فوتبال ایران ثبت شد. گل محمدی پس از جام جهانی ۲۰۰۶ از بازی‌های ملی بازنشسته شد و در مقاطعی نیز بازوبند کاپیتانی تیم ملی را بر بازو بست.
بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایران بر بازوی یحیی گل‌محمدی
ورود به عرصه مربیگری:
یحیی گل محمدی پس از پایان دوران فوتبالش به عرصه مربیگری نیز وارد شد و در این حوزه نیز موفقیت‌های چشمگیری کسب کرد. او ابتدا به‌عنوان مربی-بازیکن، کارش را در همان باشگاه صبای قم آغاز کرد و سپس به ترتیب در تیم‌های پرسپولیس (مقطع اول)، نفت تهران، ذوب آهن، اکسین البرز، تراکتورسازی، پدیده و پرسپولیس (مقطع دوم) فعالیت کرد و در حال حاضر نیز هدایت فولاد خوزستان را بر عهده دارد.
دوران مربیگری گل محمدی نیز با افتخارات متعددی همراه بوده است. او با ذوب آهن دو قهرمانی جام حذفی و یک قهرمانی سوپرجام ایران را تجربه کرد و سپس همراه با پرسپولیس به سه قهرمانی لیگ برتر، دو قهرمانی سوپرجام و یک قهرمانی جام حذفی ایران دست‌یافت. او همچنین سال ۲۰۲۰ با پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا راه یافت اما با شکست ۲-۱ مقابل اولسان هیوندای در فتح این جام ارزشمند ناکام ماند.
