نویسنده: محمد کریمی (تحلیلگر ورزشی)
تیم ملی بلژیک که به‌مانند قرمزهای شهر منچستر به شیاطین سرخ اروپا مشهور است در یورو ۲۰۰۰، پس از شکست مقابل ترکیه در دور گروهی، از مسابقات حذف شد. بلژیکی‌ها که در جام جهانی ۱۹۹۸ هم نتوانسته بودند از گروهشان صعود کنند، به فکر بازسازی تیمشان افتادند. آغاز این تحول با یک انتخاب بود. میشل سابلون، کمک مربی بلژیک در جام جهانی ۱۹۹۰ به‌عنوان مدیر فنی تیم ملی بلژیک انتخاب شد.
سابلون شروع به تجهیز زیرساخت‌های لازم کرد. او عقیده داشت: "فقط بردن مهم نیست بلکه ما باید بهتر بازی کردن را نیز یاد بگیریم". با مطالعه و بررسی فوتبال در دو کشور همسایه یعنی فرانسه و هلند و آکادمی‌های آژاکس و بارسلونا تصمیم گرفتند که تمام باشگاه‌های رده‌های سنی با سیستم ۳-۳-۴ بازی کنند.
سابلون با تاسیس مرکز ملی فوتبال و برگزاری کلاس‌های مربیگری به صورت رایگان برای مربیان پایه و برپایی جلسات هم‌اندیشی متعدد با مربیان، برنامۀ بلند مدت خود را آغاز کرد. سابلون به کمک دانشگاه لووِن، تحقیقات گسترده‌ای بین مربیان پایه انجام داد. نتایج این تحقیقات نشان می‌داد که مربیان بیش از اینکه به پیشرفت و توسعه فوتبال فکر کنند، به پیروزی‌های مقطعی می‌اندیشند.
فدراسیون فوتبال بلژیک علاوه بر آموزش فوتبال در مدارس، از "کتاب‌های مصور" که یک تکنیک تضمینی برای علاقه‌مند شدنِ کودکان و نوجوانان به فوتبال بود، استفاده کرد. مجموعۀ اف‌سی دِ کامپیونِن (F.C.De Kampionen) یکی از کتب مصور بیشماری بود که نوجوانان بلژیکی را عاشق فوتبال کرد. دقیقا مثل انیمیشن و کتب مصورِ "کاپیتان سوباسا" در کشور ژاپن.
همزمان با حضور فعال بچه‌ها در مدارس فوتبالی، بسیاری از باشگاه‌ها نیز تصمیم گرفتند پروژه‌های استعدادیابی خودشان را همراه با آن پیش ببرند. از جملۀ این باشگاه‌ها اندرلخت بود که به کمک "پروژه استعدادیابی بنفش"، روملو لوکاکو را به دنیای فوتبال معرفی کرد.
نسل طلایی فوتبال بلژیک در سال ۲۰۰۷ کم‌کم توجه‌ها را جلب کرد. با حضور بازیکنانی نظیر ویتسل، کمپانی، فلینی و فرتونگن تا نیمه‌نهایی یورو زیر ۲۱ سال پیش رفتند. سال بعد آن‌ها به رتبۀ چهارم المپیک ۲۰۰۸ پکن رسیدند. پس از درخشش در المپیک، بسیاری از بازیکنان بلژیک به تیم‌های معتبر اروپایی پیوستند.
سرانجام نسل طلایی شیاطین سرخ، پس از ۱۲ سال بلژیک را به جام جهانی ۲۰۱۴ رساند. برخی بازیکنان مثل لوکاکو، دی‌بروینه و هازارد برای اولین بار، چنین سطح از مسابقاتی را تجربه می‌کردند. آن ستارگان نوظهور موفق شدند تا یک‌چهارم نهایی جام جهانی پیشروی کنند. جام جهانی ۲۰۱۸، زمانِ به‌ثمر نشستن تمام زحمات ۱۸ سالۀ میشل سابلون، فدراسیون، بازیکنان و مربیان بلژیک بود و این تیم به مقام سومی جام جهانی رسید.
سابلون پس از به ثبات رساندن وضعیت تیم ملی کشورش عازم سنگاپور شد تا شاید این کشور را تبدیل به بلژیک آسیا کند. او که در سال ۲۰۰۰ یک مربی بازنشسته بود، اکنون به‌عنوان معمار نسل طلایی فوتبال بلژیک شناخته می‌شود.
